Η απώλεια ενός ή περισσότερων δοντιών συνδέεται άμεσα με την εμφάνιση. Στην πραγματικότητα, πέρα από το αισθητικό κομμάτι, που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την ψυχολογία του ασθενή, συντρέχουν πολλοί λόγοι ώστε η αντικατάσταση του δοντιού και η κάλυψη του κενού να αποτελεί μονόδρομο. Η απώλεια μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα τόσο την ομιλία, όσο και τη μάσηση, επιβαρύνοντας τα υπόλοιπα δόντια, ενώ το οστό της γνάθου στο σημείο της απώλειας μπορεί να ατροφήσει. Μάλιστα, η απώλεια αρκετών δοντιών μπορεί να επηρεάσει ακόμα και τις διατροφικές συνήθειες του ασθενή. Επιπλέον, τα διπλανά δόντια που στηρίζονταν σε αυτό που έχει χαθεί, τείνουν να μετακινούνται από τη θέση τους προς το κενό και χαλαρώνουν, ενώ το ίδιο ισχύει και για τα δόντια που βρίσκονται στην αντίθετη γνάθο. Όσο μεγαλύτερη είναι η απώλεια, τόσο πιο έντονα τα προβλήματα που εμφανίζονται.
Αν και τα εμφυτεύματα είναι η λύση αποκατάστασης που κερδίζει συνεχώς έδαφος, λόγω των μεγάλων πλεονεκτημάτων που προσφέρει, τα δόντια που λείπουν μπορούν να αντικατασταθούν και με πιο παραδοσιακές μεθόδους.
Στις περιπτώσεις που λείπει ένα ή και περισσότερα δόντια, η αποκατάσταση γίνεται με γέφυρες. Πρόκειται για ακίνητες εργασίες, που επί της ουσίας αποτελούνται από τεχνητά δόντια, ισάριθμα με αυτά που λείπουν, ενώ στις άκρες δύο στεφάνες συγκολούνται μόνιμα στα φυσικά δόντια που χρησιμοποιούνται για στηρίγματα.